Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

- Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης, Βιέννη, 1988. - Ταχεία Βιέννη-Βουδαπέστη, μεσοπόλεμος. - Παρίσι, ατελιέ καλλιτεχνών, δεκαετία του '60. - Υπερταχεία Βρυξέλλες-Παρίσι, 1999. - Το πλοίο φτάνει στο λιμάνι του Ρεθύμνου. Ανατολή. Νάταλι, Άλισον, Βέρθα, Αθηνά. Αριστερόχειρες, αφηρημένες, αδέξιες, αστείες. Η σκυτάλη της αφήγησης περνάει από τη μια στην άλλη. Και ταξιδεύουμε από πόλη σε πόλη, από δεκαετία σε δεκαετία. Άτακτα. Μπρος πίσω. Είκοσι ιστορίες. "Η μέρα που λέγεται σήμερα", είναι ένα άθροισμα στιγμών, που μοιάζουν να διασώθηκαν απ' το φακό του φωτογράφου. Στιγμιότυπα του 20ού αιώνα, εν είδει αποχαιρετισμού: ένα αυστηρά προσωπικό πορτραίτο του, τρυφερό και διεισδυτικό. Όχι ιστορική τοιχογραφία, αλλά σκίτσο. Με υπογραφή αριστερόχειρα.