Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

και ορισμενες ”αριστερές” διολισθήσεις

Οφείλουμε να πούμε δυο λόγια για την ντεμέκ ”αντισυστημικότητα” της ακροδεξιάς. Στις διάφορες μορφές της η ακροδεξιά όχι μόνο δεν συγκρούεται με το αστικό κράτος και το κεφάλαιο, αλλά αντιθέτωςχρησιμοποιείται ως το μακρύ τους χέρι. Βασική της αντίληψη είναι πως καταστατική προυπόθεση για να ”ωφεληθεί το έθνος εν συνόλω” είναι η ταξική συμφιλίωση κάτω από τη σιδερένια μπότα ενός αυταρχικού κράτους. Κι όταν λένε ταξική συμφιλίωση εννοούν φυσικά την υποταγή των υποτελών τάξεων στην κυρίαρχη τάξη. Ήδη από την εποχή του Μουσολίνι γνωρίζουμε πως ο φασισμός δημιουργήθηκε ως μαχητικός απεργοσπαστικός μηχανισμός, με σκοπό την υποστήριξη ενός ”ζωτικού παραγωγικού καπιταλισμού” που θα αυξήσει την εθνική ισχύ μέσω της συνεργασίας των τάξεων. Για τον Μουσολίνι οι απεργίες και οι καταλήψεις εργαστασίων ήταν ” μπολσεβικισμός εν δράσει” , συνειδητή προδοσία του έθνους, ενώ οι εργάτες έχουν ”νηπιακή αντίληψη”. Οι απεργοί μπορεί μερικές φορές να έχουν δίκιο απέναντι στην κυβέρνηση ωστόσο πάντα έχουν άδικο απέναντι στο έθνος.