Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1950-2000

Η ανάπτυξη των Τεχνών στη Θεσσαλονίκη είχε μία σχετική έξαρση κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, με σπουδαίους καλλιτέχνες και επιρροές τόσο από τη Δύση όσο και τη βυζαντινή Ανατολή με μία κλιμακούμενη εξέλιξη προς την ευρωπαϊκή πρωτοπορία. Ωστόσο τα πράγματα μετά τον πόλεμο δεν ήταν ευνοϊκά για την Τέχνη και τον Πολιτισμό, εξαιτίας των συνεπειών της εξαιρετικά δυσμενούς κατάστασης της δεκαετίας του '40. Βελτίωση παρατηρείται σιγά σιγά ύστερα από πρωτοβουλίες του Δήμου θεσσαλονίκης, αλλά και ιδιωτών που ίδρυσαν τη Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία "Τέχνη". Από τη δεκαετία του '60 και εξής δημιουργούνται μουσεία, πινακοθήκες, πολιτιστικοί σύλλογοι και συλλογές έργων τέχνης.
Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται η εξέλιξη των εικαστικών τεχνών στη Θεσσαλονίκη, μαζί με άλλες παρεμφερείς πολιτιστικές δράσεις, από τη δεκαετία του '50 μέχρι τη στροφή του αιώνα και με αναφορές προς τα καλλιτεχνικά πεπραγμένα της σύγχρονης περιόδου. Διερευνάται σε βάθος η παραγωγή καλλιτεχνών που έδρασαν στη Θεσσαλονίκη την κρίσιμη αυτή πεντηκονταετία. Ως καλλιτεχνική παραγωγή νοείται η τέχνη της ζωγραφικής, της γλυπτικής, των γραφικών τεχνών, της φωτογραφίας, της αρχιτεκτονικής και των εικαστικών παρεμβάσεων στον χώρο. Η ένταξη των έργων στον διεθνή εικαστικό ορίζοντα είναι μία αναγκαία συνθήκη. Συνεπώς, οι αναφορές της συγγραφέως σε έννοιες του μοντερνισμού, του μεταμοντερνισμού, της παγκοσμιοποίησης και άλλων όψεων της σύγχρονης τέχνης είναι συνεχείς και διαφωτιστικές ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο των έργων.
Εξυπακούεται ότι ο κριτικός σχολιασμός σε ιστορικές καταστάσεις και σε πολιτισμικά και κοινωνικά συμβάντα ήταν στις προτεραιότητες της μελέτης αυτής, καθώς αποτελούν το πλαίσιο διαμόρφωσης της Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα.