Η λογοτεχνία της Ζέη κυοφορείται στους κόλπους του μεταπολεμικού κόσμου. Διαμορφώνεται σε μιαν εποχή όπου η συλλογικότητα, συσπειρωμένη γύρω από καθολικά και πανανθρώπινα αιτήματα, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής απελευθέρωσης των γυναικών, της αναγνώρισης και του σεβασμού της πoλιτισμικής διαφοράς των μειονοτήτων, των ατομικών πολιτικών δικαιωμάτων, αγωνίζεται και υπερασπίζεται την υποκειμενικότητα του ανθρώπου κάθε ηλικίας.
Ο ρεαλισμός της γραφής της προέρχεται από τη ζωντανή τριβή και τα βιώματα της καθημερινότητας, ενώ η αναπαράσταση της "πραγματικότητας" βρίσκεται σταθερά αλλά και δραματικά προσανατολισμένη προς το προσωπικό βίωμα, τον βίο και την αυτοβιογραφία. Κάθε γεγονός, σημαντικό ή ασήμαντο, με τα συναισθήματα και τις ιδέες που γεννά και που το συνοδεύουν στη συνείδησή της, αποτελεί ένα συμβάν με κοινωνική και πολιτική σημασία και προεκτάσεις που αξίζει να γίνει αντικείμενο λογικής και λογοτεχνικής επεξεργασίας. Πρόκειται για ένα είδος κριτικού ρεαλισμού που προσδιορίζεται κοινωνικά και πολιτικά και προέρχεται από την αυτοσυνειδησία της συγγραφέως. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)