Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Η "Τέχνη της χαράς", το μυθιστόρημα της Γκολιάρντα Σαπιέντσα που δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατo της συγγραφέα, είναι ένα μεγάλο ιταλικό μυθιστόρημα στο οποίο το έπος, η ιστορία και το οικογενειακό χρονικό συνυφαίνονται και διαδέχονται το ένα το άλλο. Ενώ η Ιταλία γύρω της μεταμορφώνεται, η Σικελή ηρωίδα του βιβλίου, γεννημένη το 1900, είναι το κακοποιημένο παιδί μιας δυστυχισμένης, πάμφτωχης οικογένειας. Η μοίρα της εννιάχρονης ορφανής που καταλήγει στο μοναστήρι μοιάζει προδιαγεγραμμένη: στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να ελπίζει σε μια θέση καμαριέρας. Όμως η νεαρή Μοντέστα εμφανίζει χαρακτηριστικά που δε συνάδουν με την ευσέβεια και την υποταγή: εξυπνάδα, πονηριά, αποφασιστικότητα, δίψα για τη γνώση και τη φιλήδονη πλευρά της ζωής. Και μ' αυτά τα εφόδια πασχίζει να γκρεμίσει τα εμπόδια μέχρι την κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας: Εκκλησία, ηθική, παραδόσεις, πολιτικές πεποιθήσεις, κοινωνικές προκαταλήψεις... Η πορεία της ζωής της, από την ορφάνια και τον εγκλεισμό ως τη φυγή και την κοινωνική αναρρίχηση με κάθε κόστος, ξεδιπλώνεται με εξαιρετική αφηγηματική δύναμη και συμπαρασύρει πρόσωπα και καταστάσεις, με φόντο τις δοκιμασίες του εικοστού αιώνα.