Η ΒΙΟΚΟΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Η παρούσα έρευνα στηρίζεται μεθοδολογικά σε τρεις βασικούς θεωρητικούς άξονες, αυτούς της οικοκριτικής θεωρίας, της οικοψυχολογίας και της Φαινομενολογίας του Maurice Merleau-Ponty, και τους αξιοποιεί στη συγκριτολογική ερμηνευτική προσέγγιση των συνθέσεων Τὸ τραγούδι τοῦ ἑαυτοῦ μου της συλλογής Φύλλα Χλόης του Walt Whitman, στον Ἀλαφροΐσκιωτο, στις Ραψωδίες τοῦ Ἰονίου, όπως και σε όλη την πρώτη σειρά των Λυρικῶν ‒πρώτο και δεύτερο τόμο του Λυρικοῦ Βίου‒ του Άγγελου Σικελιανού. Στόχος είναι η ανάδειξη και ερμηνεία της οικο-φαινομενολογικής πτυχής της βιοκοσμικής συνείδησης των δύο ποιητών.

Η Δρ Νικολέτα Ζαμπάκη είναι Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια του Τμήματος Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αριστούχος απόφοιτη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του ΕΚΠΑ. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα των Η.Π.Α., και παρακολούθησε μαθήματα στα Πανεπιστήμια Harvard Extension School, Stanford, Tübingen, και Eötvös Loránd. Ασχολείται επισταμένως με τα ερευνητικά πεδία των Περιβαλλοντικών Ανθρωπιστικών Σπουδών, των Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Σπουδών, των Μετα-Ανθρωπιστικών Σπουδών και της Συγκριτικής Φιλολογίας. Είναι συντονίστρια και επιμελήτρια ύλης στο περιοδικό Journal of Ecohumanism, μέλος της ερευνητικής ομάδας του V.I.N.E. στο Glenn Research Center της NASA, και πολύγλωσση ερευνήτρια (αγγλικά, γαλλικά, ρουμανικά, ρωσικά, κινεζικά, ουγγρικά, τουρκικά και μάορι). Συν-επιμελείται με την κα Πέγκυ Καρπούζου, Επίκουρη Καθηγήτρια Θεωρίας της Λογοτεχνίας του Τμήματος Φιλολογίας ΕΚΠΑ, δύο εκδοτικές σειρές με τίτλο «Posthumanities and Citizenship Futures» (εκδ. Rowman & Littlefield) και «EnvironmentalHumanities» (εκδ. TPLondon).