ΙΧΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Αν υποθέσω ότι στέκομαι σ' ένα ελεύθερο βήμα επιφορτισμένος με το καθήκον να μιλήσω για την Ποίηση, μέσα σε απόλυτα ιδανικές συνθήκες, δίχως χρονικούς περιορισμούς και με εκ προοιμίου εγγυήσεις ότι δε θα με ενοχλήσει κανένας, σε διαβεβαιώ με απόλυτη ειλικρίνεια ότι πιθανότατα δε θα σταύρωνα λέξη... Ο λόγος γι' αυτό είναι επειδή στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι είναι η Ποίηση... Και σκέφτομαι ότι μάλλον το καθήκον του "μυημένου" δεν είναι να την προσδιορίσει αλλά να την υπηρετήσει τυφλά και σεμνά από τη θέση του μονίμως ανειδίκευτου...
Πάντως αυτό το "δεν ξέρω", σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ειπώνεται ανώδυνα και ελαφρά τη καρδία, έτσι για να ξεμπερδεύουμε. Χρειάζεται πολύς κόπος, οδύνη και ατέρμονος αγώνας για να δικαιούται κανείς να το ισχυρίζεται καθώς όσα περισσότερα δεν ξέρουμε, τόσα περισσότερα οφείλουμε να ανιχνεύουμε, να σκαλίζουμε και να ξεψαχνίζουμε διαρκώς για να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της άγνοιάς μας και να καταφέρνουμε τελικά να ξεμπερδευόμαστε μόνο εμείς οι ίδιοι καθώς με την Ποίηση δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουμε ποτέ..