ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗΣ

Η Αδριατική, αυτός ο βαθύς κόλπος της Μεσογείου, είναι μια σχεδόν κλειστή θάλασσα, και το γεωγραφικό τούτο στοιχείο της προσδίδει μια μοναδική ιδιαιτερότητα. Από την αρχή των ιστορικών χρόνων διαδραματίζει στην περιοχή εξέχοντα ρόλο. Πέρασμα που δίνει στον Νότο πρόσβαση στην Κεντρική Ευρώπη και αντίστροφα, όπως δείχνει η ιστορία της Βενετίας, αλλά κυρίως δρόμος επικοινωνίας της Ανατολής με τη Δύση, γέφυρα και σύνορο ανάμεσα σε δύο κόσμους, συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Ελλάδα ήδη από τον 8ο π.Χ. αιώνα, η Αδριατική θάλασσα αναδεικνύεται, στο νότιο τμήμα της, ως το όριο ανάμεσα στις δύο Ρωμαϊκές Αυτοκρατορίες, την Ανατολική και τη Δυτική, ύστερα ανάμεσα στο Βυζάντιο και τον κόσμο των βαρβάρων, αργότερα ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη χριστιανική Δύση, και τέλος, τον 20ό αιώνα, ανάμεσα στον κόσμο της Δύσης και την κομμουνιστική Ευρώπη. Τόπος όλων των ειρηνικών επαφών και των εχθρικών συγκρούσεων μεταξύ λαών, πολιτισμών, θρησκειών και πολιτικών καθεστώτων, η Αδριατική παραμένει στις μέρες μας ένα ζωντανό σύνορο ανάμεσα σε πλούσιες και φτωχές χώρες. Πέντε Γάλλοι ιστορικοί, ο Πιερ Καμπάν, ο Ολιβιέ Σαλίν, ο Μπερνάρ Ντουμέρκ, ο Αλαίν Ντυσελλιέ και ο Μισέλ Σιβινιόν, αναλαμβάνοντας ο καθένας να διατρέξει με την εμβριθή μελέτη του μια ιστορική εποχή από την Αρχαιότητα ως τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας στο τέλος του 20ού αιώνα, μας αφηγούνται στον συλλογικό αυτό τόμο τις μυθικές και πραγματικές περιπέτειες που σφράγισαν στο πέρασμα των αιώνων τη ρευστή ιστορική ταυτότητα του υδάτινου κόσμου των αδριατικών χωρών και των κατοίκων τους, από την Ιταλία ως τη Βαλκανική χερσόνησο, από τα Απέννινα όρη ως τις δειναρικές Άλπεις.