ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΨΑΡΟΝΙ

Ένα ψαρόνι της Υποσαχάριας Αφρικής αποφασίζει να ανοίξει οδοντιατρείο, σπάζοντας τα ταμπού και τις προκαταλήψεις που θέλουν ένα πουλί να είναι μάλλον ακατάλληλο γι’ αυτή τη δουλειά.
Αγνοώντας τη γνώμη των άλλων, το ψαρόνι θα μείνει σταθερό στον στόχο του:
Θα σώσει από τον πονόδοντο έναν απροσδόκητο πελάτη και θα μας κάνει να σκεφτούμε ότι και οι δικοί μας στόχοι αξίζουν αυτή την ευκαιρία…
Το να παραμείνει κανείς πιστός στο όραμά του, το να ανακαλύψει και να υποστηρίξει τον αληθινό εαυτό του, κόντρα στις πεποιθήσεις και τις προκαταλήψεις που τον περικυκλώνουν, αποτελεί ίσως τον βασικό σκοπό της ζωής για τον καθένα.
Κι όμως πολύ συχνά λυγίζουμε. Δειλιάζουμε. Παραιτούμαστε.
Το ψαρόνι της ιστορίας μας όμως, με το κόκκινο ράμφος και το γκρι φτέρωμα, δεν έκανε πίσω. Επέμεινε και τα κατάφερε. Και σώζοντας μια καμηλοπάρδαλη από τον πονόδοντο, σώθηκε και το ίδιο. Και πέταξε πολύ, μα πάρα πολύ ψηλά.