ΚΑΙ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΒΓΗΚΑΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

"Πώς να ξεφύγω από τη δημαγωγία και τη βλακώδη μεσσιανική ευθύνη του συγγραφέα;
Πώς να ξεφύγω από την ευσπλαχνική κοινοτοπία και τη σαχλή καταγγελία;
Πώς να ξεφύγω από το κοινωνικά αποδεκτό;
Η οπτική μου γωνία είναι εντελώς αντικοινωνική.
Αυτό είναι ένα αντικοινωνικό έργο".

Η ισπανίδα συγγραφέας και performer Ανχέλικα Λίντελ, μια από τις σημαντικότερες φιγούρες της σύγχρονης ευρωπαϊκής θεατρικής πρωτοπορίας, καταπιάνεται στο συγκεκριμένο έργο με τους αλλεπάλληλους πνιγμούς μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο από τη Βόρειο Αφρική προς τις ακτές της Ισπανίας. Με ύφος που ταλαντεύεται ανάμεσα στο καυστικό χιούμορ και τη λυρική επιθετικότητα, η Λίντελ καταθέτει ένα κείμενο-μανιφέστο τόσο για την ανθρωπιστική τραγωδία καθαυτή, όσο και για την αποστασιοποίηση και την πολιτική παθητικότητα της Ευρώπης.