125 sms βρέθηκαν αποθηκευµένα στον φάκελο ενός τηλεφώνου νόκια που αγοράστηκε από κατάστηµα στην πλατεία Κάνιγγος. Τα µηνύµατα, τα οποία συντάχτηκαν την περίοδο Σεπτεµβρίου 2005-Σεπτεµβρίου 2006, προορίζονταν όλα για την ίδια γυναίκα. Έχουν γραφτεί σπασµωδικά σε ακατάστατες ώρες και επαναλαµβάνουν εµµονικά το ίδιο ακριβώς παράπονο. Μέσα από την αλάνθαστη µέθοδο των παραλλαγών, που χαρακτηρίζει την τέχνη από τις απαρχές της, η ερωτική απογοήτευση, σαν να µην ήταν η ίδια αρκετή, χρωµατίζεται από µια γραφή ιδιωµατική, η οποία προδίδει έναν επιπλέον πόνο. Τον πόνο της εσωτερικής µετανάστευσης. Τα µηνύµατα αυτά διασώθηκαν, επειδή δεν στάλθηκαν ποτέ. Διέφυγαν της προσοχής του κλεπταποδόχου, επειδή βρίσκονταν στο λίµπο των µη απεσταλµένων µηνυµάτων, που σώζονται αυτόµατα από τη συσκευή. Αξίζουν όµως να αντιµετωπιστούν, ακόµα και µέσα στον ενδιάµεσο τόπο όπου ζούσαν, σαν ένα µνηµείο του µη εκφεροµένου, ένα χυδαιολογικό ορόσηµο της ελληνικής καψούρας.