ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΩΝΤΑΣ

ΕΝΑΣ ΚΟΚΚΟΣ ΣΚΟΝΗΣ

Η σκόνη τυχαία μπήκε κάτω από το χαλί
από καθαρή τύχη κάθισε για λίγο εκεί, ακίνητη..
Στιγμιαία όλα τα βλέμματα πάνω της έπεσαν
θαύμασαν όλους τους τόπους που είχε βρεθεί.

Όλα τα μέρη από τα οποία είχε περάσει
όλα αυτά σχημάτιζαν την προσωπική της ιστορία
μια ιστορία γεμάτη έρωτες και πολέμους, γεμάτη πάθη και
μισαλλοδοξία
Μια πανανθρώπινη ιστορία από χρυσό και μετάξι.

Στην καταδίωξη ενός γενναίου πολεμιστή
πόθος και οργή μαζί στο ανυπέρβλητο εγώ της
μάταια προσπάθησε το δρόμο της να ορίσει.
Σάστισε με μια άξαφνη ριπή αγέρα, συνέχισε το αλλόκοτο,
τυχαίο ταξίδι της


ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Αφού φτάσαμε ως εδώ
μακρύς χειμώνας πέρασε
φιλί κανένα
Μονάχα απλόχερη μοναξιά.

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας;
Δεν γυρίζουν πίσω τη Χρύσα
αυτό το κορίτσι που μόνο ξέφυγε στο δρόμο
και πήρε τον δρόμο δίχως γυρισμό.

Μοναχός έκτοτε νοιώθω και για εκείνη
τρομάζω στην απουσία της
παλεύω με τη μοναξιά μου
μυρίζω τον αέρα της.

Κάλπικος κόσμος
απατηλά φτιαχτός
επιδρομή αέρα στο στέρνο μου…
μια ριπή ήρθε ξαφνικά αφήνοντας όλη τη λύπη.

Βαρύ το βήμα, αργό
σέρνομαι να φτάσω έξω από το σπίτι μας
που πλέον σε άλλον ανήκει, γεμάτο φώτα και χαρά
να κάτσω να ξαποστάσω για λίγο στο ξύλινο παγκάκι με τα
αρχικά της…