ΚΑΡΠΩΜΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΛΟΣΤΗΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ

ΔΑΚΤΥΛΟΣ22–2–2020Του τυφλού γέροντα – έχει μαλλιά,Του τυφλού – κειου των πυκνών γενιών,Του γέροντα – είναι ο Χρόνος,Έδωσε η Νύχτα κι απόψε ένα ιμάτιοΜαύρο-κατράμι, και όλο αραχνοΰφαντο,Για να αποθέσει εκειός στο δωμάτιοΠου εγώ κοιμόμουν κι απόψε, ενώ ίπταντοΧίλιες εικόνες ονείρων αΰλωνΚαι νοσταλγίες και μορφώματα θρύλων,Και ιστορίες νοερές.Σε τυφλό γέροντα – έχει μαλλιά,Σε γέροντα – είναι ο Χρόνος,Έδωσε η Μέρα ένα ιμάτιοΆσπρο-γλαρόνι, και όλο αραχνοΰφαντο,Για να αποθέσει εκειός στο δωμάτιοΠου εγώ κοιμόμουν κι απόψε, ενώ ίπταντο, ιερές.Παίρνει κι ο γέρων τα μαύρα και τα άσπραΤα ψιλά ιμάτια, και μαζί τα ράβει.Πάω να ξαπλώσω, κάθε αίσθηση παύει.Πάντα μού απλώνει ο Χρόνος μαυρόασπραΤέτοια σκουτιά, στο κορμί μου τα απλώνειΚάθε βραδύ, όπως εκείνο ξαπλώνει.Σαν μια νύχτα που σβήνει ολοένα, ή θάβει:Τα περισσότερα φώτα απ’ τα ολόαστρα.Κι όσο περνάν εποχές, τα μαυρόασπρα γίνονταιΌλο πιο μαύρα (από λευκά), και δίνονταιΑπό λευκότατα σαν γάλα σπάργανα:Όλο και πιο σκοτεινά (των σκουτιών).–Ως που θα μείνουν ολόμαυρα σάβαναΧάρισμα ολέθριο, που δεν του ’μαι ο μόνος,Από τυφλό γέροντα – των πυκνών γενιών,Και από έναν γέροντα – που είναι ο Χρόνος…https://www.lexitipon.gr/product/599/karpwma-mias-pollostis-sygkomidis.html