ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ - ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΩΣ

Ο Καρυωτάκης όχι μόνο κατανόησε το βαθύτερο νόημα της "Ασκητικής" αλλά και προχώρησε σε μια σοβαρή παρώδησή της: αφομοιώνοντας λεκτικό και εικονογραφικό υλικό από τη μορφή της πρώτης δημοσίευσής της μετατόνισε τα υψηλά, μεταφυσικά οράματα του καζαντζακικού μανιφέστου, υπονομεύοντας και εν τέλει ανατρέποντάς τα ειρωνικά, προκειμένου να μιλήσει για τη δική του αντίληψη της ζωής και της τέχνης. Η "Αισιοδοξία" μπορεί να διαβαστεί έτσι ως η πλέον προωθημένη πραγμάτωση του λογοτεχνικού ρεαλισμού του Καρυωτάκη: απομακρυσμένη από το είδος σάτιρας της "Μικρής ασυμφωνίας εις Α μείζον", αποτελεί μια κριτική επανεγγραφή (αντίθεση και "ολοκλήρωση") του καζαντζακικού έργου. Συγχρόνως, το καρυωτακικό ποίημα εισάγεται πλαγίως στον κύκλο των κειμένων με τα οποία η θεσμική κριτική της εποχής υποδέχεται την "Ασκητική" και εγγράφεται ως η οξύτερη στιγμή της υποδοχής αυτής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)