Στις "Ιστορίες" του ο Σκιαδαρέσης βρίσκει την ευκαιρία ν' αναδείξη και το παλιό εθιμικό στοιχείο της κεφαλονίτικης ζωής, να περιγράψη τόπους κι ανθρώπους, να δώση χαρακτήρες και θεσμούς, να ζωντανέψη γενικότερα την παλιά κοινωνία-άρχοντες και λαό-με τις αρετές και τα ελαττώματά τους, με τα ονόματα και τα παρατσούκλια τους (αξιόλογη λαογραφική προσφορά), και προπάντων να δείξη χαρακτηριστικά τη θρυλική ιδιορρυθμία τους. Μαζί ξέρει να γεμίζη τις λεπτομέρειες με εύθυμη κωμικότητα-χιουμοριστική χωρίς σάτιρα-που χαρακτηρίζει και τις κουβέντες του, και που εδώ βγαίνει πηγαία τα ίδια τα θέματα των "Ιστοριών" του. Λουτρό κεφαλονιτισμού θα πάρουν όσοι διαβάσουν τις ιστορίες αυτές, έτσι καθώς δίνονται με πλούσια γλωσσική και ηθογραφική αναπαράσταση. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)