ΚΟΣΜΟΙ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ

"Η Ανθρωπολογία είναι ένας τρόπος να βλέπουμε τους εαυτούς μας όπως μας βλέπουν οι άλλοι και να βλέπουμε τους άλλους όπως πραγματικά αυτοί είναι. Μας μεταφέρει μακριά από τους εαυτούς μας, ώστε να έρθουμε πλησιέστερα στον Άλλο", παρατήρησε εύστοχα ο Πασκάλ Μπρυκνέρ.

Συχνά διαπιστώνουμε ότι οι ανθρωπολόγοι προσεγγίζουν το αντικείμενο της μελέτης τους, δηλαδή τους "άλλους πολιτισμούς" με κάποια ρομαντική διάθεση προσδίδοντας τους εξωτικά χαρακτηριστικά και αντιπαραβάλλοντας τους με τη "Δυτική κουλτούρα". Έτσι λοιπόν, η τεχνολογία μας αντιπαραβάλλεται στη μαγεία τους, η επιστημονική μας γνώση στα θρησκευτικά τους πιστεύω, η αρχιτεκτονική μας στις δικές τους συμβολικές δομές, η καλλιτεχνική μας έκφραση στις τελετουργίες τους, η λογοτεχνία μας στους μύθους τους και ούτω καθ' εξής.

Ενδεχομένως ο αναγνώστης να διαπιστώσει μια τέτοια ρομαντική διάθεση στο ταξίδι αυτό μέσα από την ανθρωπολογία που επιχειρείται στο παρόν σύγγραμμα. Είναι ένα ταξίδι ανάμεσα σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται, συρρικνώνεται και χάνεται κι έναν κόσμο που επεκτείνεται συνεχώς προσπαθώντας να μεταβάλλει τον πρώτο προς το συμφέρον του. Είναι ένα ταξίδι ανάμεσα στην πολιτισμική διαφορά και την πολιτισμική ομογενοποίηση. Ένα ταξίδι χρήσιμο για να αντιληφθούμε την αξία της πολιτισμικής διαφοράς, τη σημασία της πολυπλοκότητας των σχέσεων ανάμεσα στους δύο κόσμους και την προοπτική ενός βιώσιμου μέλλοντος σε όλα τα σημεία του πλανήτη.