Παρά το γεγονός ότι εδώ και δύο περίπου αιώνες οι φυσικοί έχουν πεισθεί ότι ο κόσμος πορεύεται αμείλικτα προς την αταξία, αυξάνοντας την εντροπία του (που είναι το μέτρο της αταξίας) σύμφωνα με τον κυρίαρχο δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, η παραδοσιακή σκέψη και οι συνακόλουθες εκδηλώσεις υπακούουν στην αρμονία του κυκλικού χρόνου. Ο τροχός της ζωής ως "ο κύκλος της ζωής", που ανοίγει με τη γέννηση και κλείνει με τον θάνατο, κατ' αναλογία με τον ετήσιο κύκλο (διαδοχή των τεσσάρων εποχών), αποτελεί συνηθισμένο θέμα στη λαϊκή συμβολική γλώσσα. Η ζωή, αφού διανύσει τον κύκλο της, η περίμετρος του οποίου ορίζεται από το πεπρωμένο, την Μοίρα, θα επανέλθει στην αφετηρία της, που είναι η Γη, τροφός και καταλύτρα. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)