ΜΕ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ

Στη μακρά αρχαιολογική πορεία του Βάσου Καραγιώργη, τα ομηρικά κείμενα αποτέλεσαν έναν αχώριστο σύντροφο, όπως το Ευαγγέλιο για τον μοναχό. Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια υπήρξαν σταθερό σημείο έμπνευσης και αναφοράς για τον διακεκριμένο μελετητή της κυπριακής αρχαιολογίας, από τα φοιτητικά του χρόνια και τις ανασκαφές του στη Σαλαμίνα έως εκείνες της Παλαιπαίφου, και ένα μεγάλο μέρος των συγγραμμάτων του έχουν έναν oμηρικό απόηχο, μικρό ή μεγάλο.

Αναζητώντας μια διέξοδο κατά την απομόνωση του πρόσφατου εγκλεισμού λόγω κορωνοϊού, ο Βάσος Καραγιώργης στράφηκε και πάλι στα ομηρικά έπη, βρίσκοντας μια ιδανική διαφυγή και προσκαλώντας μας σε ένα γοητευτικό ταξίδι στον κόσμο του Ομήρου και των ηρώων του. Βασιζόμενος στην πείρα εξήντα πέντε και πλέον χρόνων ενασχόλησης με τα έπη και την αρχαιολογία τους, μας παρουσιάζει με λόγο άμεσο και απλό ξεχωριστές όψεις της ομηρικής σκέψης, που αφορούν βασικά και διαχρονικά θέματα του ανθρωπίνου βίου και πολιτισμού, όπως η ζωή, ο θάνατος, η φιλία, τα γηρατειά, ο έρωτας, η οικογένεια, ο γάμος και οι συζυγικές σχέσεις. Επιπλέον, μέσα από τη συνδυασμένη μαρτυρία των επών και των αρχαιολογικών ευρημάτων, αναδεικνύονται ορισμένες χαρακτηριστικές πολιτισμικές εκφράσεις της κοινωνίας των χρόνων των Ομήρου.