"Πηγούλα μου"
Ωσάν το νερό
το κρυστάλλινο, το καθαρό,
το παγωμένο,
Ολύμπιας πηγής,
δακρύων βουνού μαζεμένο,
τον διψασμένο
ξεδιψά
και τον κουρασμένο.
Έτσι και η σκέψη
η εμπνεύστρια, η άξια,
η στοχασμένη,
θεάς μούσας,
κάματου νου σμιλεμένη,
την ψυχή την πονεμένη
ξεπονά.
και τη λυπημένη.
Η Μέθεξη ΙΙΙ (Πηγούλα μου) στο ίδιο ύφος και στυλ με τα δύο προηγούμενα βιβλία, έρχεται να ολοκληρώσει αυτήν την τριλογία, με θέματα κοινωνικά, υπαρξιακά και βιωματικά.
Η ολοκληρωμένη εικόνα ελπίζω να αναδείχτηκε, το παζλ των συναισθήματων, να έδεσε γερά, η σημασία της ψυχικής επαφής, της Μέθεξης, εύχομαι να μεταλαμπαδεύτηκε, σαν Κορφούλα νωρίτερα απάτητη, σαν Πηγούλα νωρίτερα στερεμένη, μα πια κατακτημένη, με νερά αναβλύζοντα και δροσερά!