Τα Επιστημονικά Συνέδρια της ΚΕ του ΚΚΕ είναι πλέον ένα πολύ σημαντικό γεγονός-θεσμός.
Η πορεία τους ξεκίνησε το 2010, με το πρώτο Συνέδριο να είναι αφιερωμένο στον Γιάννη Ρίτσο, το δεύτερο στον Κώστα Βάρναλη, το τρίτο στον Μπέρτολτ Μπρεχτ και, σήμερα, το τέταρτο στον Ναζίμ Χικμέτ.
Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής, θέλουμε ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε θερμά τους συντρόφους από το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Τουρκία για την πολύτιμη βοήθειά τους στη διοργάνωση αυτού του Συνεδρίου, τόσο στη χορήγηση υλικών για το έργο του Χικμέτ, όσο και για τις μεγάλες πολιτιστικές δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν όλο αυτό το διάστημα, όπως κινηματογραφικές προβολές, συναυλίες με τη συμμετοχή και του Πολιτιστικού Κέντρου "Ναζίμ Χικμέτ" της Κωνσταντινούπολης, καθώς και στη σημερινή εναρκτήρια παράσταση, αλλά και με τη συμμετοχή τους σε εισηγήσεις κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου.
Το μεγαλείο του ποιητή, του κομμουνιστή, του αγωνιστή θα προσπαθήσουμε ν' ανιχνεύσουμε σήμερα και αύριο.
Κι αλήθεια πώς να ξεκινήσεις; Πώς ν' αρχίσεις να μετράς τους ατέλειωτους στίχους του μεγάλου φίλου της Ελλάδας, του αγωνιστή λαού μας, του πραγματικού φίλου όλων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων;
"Μολύβι ο καιρός κι ο άνεμος πικρός, βάλτε όλοι σκοπό να αλλάξει ο καιρός..."
Όταν μετράς τους νεκρούς. Όταν μετράς τις ώρες των βασανιστηρίων. Όταν μετράς τους λυγμούς των κατατρεγμένων στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στην Ισπανία, όπου Γης.
Ο Ναζίμ Χικμέτ είχε την ελπίδα, μέσα από την τέχνη του, να μας κάνει για όλα αυτά, για όλα τα βάσανα των κατατρεγμένων και καταπιεσμένων, να "κλάψουμε" από οργή, ήθελε να μετατρέψει το λυγμό σε εξέγερση, σε επανάσταση.
Πολλοί προσπάθησαν να σβήσουν αυτήν τη φωνή του λαού, της αντίστασής του, τη φωνή που ανοίγει το δρόμο στους καταπιεσμένους για να πάρει τέλος το "συμπόσιο της δυστυχίας" τους, που μας δείχνει πως
"ο πλανήτης μας δε στέκεται σε ενός βοδιού τα κέρατα ανάμεσα στα χέρια μας κρατιέται". [...