ΝΤΟΜΠΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΡΑΤΑ

... Τότες, με την καταστροφή του 1922, φύγαμε με τη μάνα μου και τη γιαγιά μου. Πρώτο μας σπίτι στην Ελλάδα μια παράγκα στις Τζιτζιφιές, κι αμέσως στρώθηκα στη δουλειά. Έπλενα αυτοκίνητα, κουβάλαγα άμμο, δούλεψα στα καΐκια του Ζέπου, χτίστης κι αργότερα εργολάβος σοβατζής. Ήμουνα και τερματοφύλακας του «Φαληρικού». Επειδή χτύπησα άσχημα σε κάποιο παιχνίδι, φώναζε η μάνα μου να σταματήσω την μπάλα. Συμφωνήσαμε να μου πάρει πρώτα ένα μαντολίνο. Μου το πήρε, κι αργότερα πήρα κιθάρα που την έκανα χαβάγια. Ένα μεσημέρι άκουσα τυχαία το «Μινόρε του Τεκέ» του Χαλκιά. Τρέλα. Αυτό ήταν η αιτία να πάρω μπουζούκι και να γίνω Παπαϊωάννου. Το χα κρυμμένο το μπουζούκι σε κάποιου φίλου το σπίτι και πήγαινα κάθε μέρα και μάθαινα. Αυτό το όργανο με τράβαγε.[...]