Σκοτεινά νερά οι γυναίκεςτα γέλια τους αστραπές στα τζάμιαΆλλες πάλι να σηκώνονται απ` τ` άγρια μεσάνυχτανα γυρνάνε τα λόγια τους γύρω απ` το στόμαμε μια στρυφνή επιδεξιότητανα τ` απιθώνουν επάνω στα πράγματανα τα στριφογυρίζουν έπειτα να τα γυαλίζουνκάνοντάς τα ασήμανταΚενά κομμάτια ζωής