Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΙΒΑ

"Τα ταξίδια είναι η ξαφνική απουσία της σταθερότητας, είναι η απόσταση που θα φέρει την κάθαρση, το σανατόριο, το τρελάδικο μέσα στο οποίο θα ξεσπάσουμε, θα ζήσουμε τις φαντασιώσεις μας, θα κλάψουμε, θα ζητήσουμε εξιλέωση μέχρις εξευτελισμού, γιατί μπορούμε πάντα να γυρίσουμε πίσω και να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε, φαινομενικά απείραχτοι, απαράλλαχτοι, εκτός ίσως από μία αύρα ονείρου, έντεχνα ριγμένη γύρω από τους ώμους μας, να ρίχνει φανταχτερές ανταύγειες στα μάτια. Οι πραγματικές ρυτίδες από το ταξίδι, οι πληγές και οι πόνοι είναι εκεί, όχι όμως για το ανειδίκευτο μάτι. Όλες οι στιγμές του φόβου, του πόνου, της άρνησης, της χοντροκεφαλιάς, της ενοχής είναι φυλαγμένες πίσω απ' τα μάτια, κάτι που το θεωρούμε βαθιά προσωπικό, όσο κι αν αυτό γίνεται ταυτότητά μας".