Ο ΕΜΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ (No 30)

Η χάρη που ’χει το έλεος δεν επιβάλλεται,
στάζει σαν την γλυκιά βροχή απ’ τον ουρανό
πάνω στο χώμα: είναι διπλά ευλογημένο·
βλογάει κι αυτόν που δίνει κι αυτόν που παίρνει:
είναι των κραταιών το κραταιότερο· ταιριάζει
του θρονιασμένου ρήγα πιο καλά απ’ το στέμμα του·
το σκήπτρο του έχει δύναμη εξουσίας πρόσκαιρης,
[…]
αλλά το έλεος είναι πάνω απ’ το σκηπτρούχο κύρος,
[…]
είναι ιδιότητα του ίδιου του Θεού,
και η γήινη εξουσία μοιάζει πιο πολύ με θεία
όταν το έλεος συνοδεύει τη δικαιοσύνη.
[…]
Λόγιασε τούτο, πως με της δικαιοσύνης
την πορεία δε θα ’βλεπε κανείς μας σωτηρία.