Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Εξορύσσει ένα κομμάτι από παλαιό
πόνο και το σμιλεύει. Λειαίνει τις γωνίες,
αποποιείται μερικές προεξοχές, το απομακρύνει
για να το βλέπει καλύτερα,
συνεχίζει με τη σμίλη ορθολογίζοντας
τις ασυμμετρίες και καταφέρνει ένα
σχεδόν τέλειο βότσαλο, σχεδόν αλαβάστρινο,
το οποίο προικίζει με την
εξαίρετη ιδιότητα να απορροφάει,
αλλά και να εκπέμπει ένα ασαφές φως,
του οποίου η ένταση μετράται σε
λυχνίες επούλωσης ή εξιλέωσης.
[Από την έκδοση]