ΩΧΡΑ ΥΠΟΚΟΣΜΗ

Domenica

Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται
άπιστη κι ακριβής
με κλαπατσίμπαλα γύρω της σωρό
πλατεία σύγκορμη χορό να σέρνει
με σφαλισμένα βλέφαρα ρολά κατεβασμένα
στα μάγουλα ν' απλώνεται κόκκιν' η παύση.
Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται
σεμνή και ξελογιάστρα
στο στήθος των γερόντων μια καμπάνα
μια εκδρομή στου έρωτα το άλσος
περίπολος στα έρημα θρανία βαθιά σιωπή
domenica σταλαγματιά στα χείλη διψασμένων.
Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται
domenica, domenica, έξαλλη θα φωνάζει γυναίκα ετοιμόγεννη
ώρες πρησμένες την βάρδια σου θ' ακολουθούν domenica
άφθονο τ' άρωμα και το μετάξι στο έλεος του δρόμου
domenica μια ευκαιρία πάντα θα 'σαι στους αιώνες
για πονεμένες προσευχές κι αδέσποτα γλυκά φιλιά.


Μου 'λαχε βορεινό, domenica, κελί και
μια φορά την εβδομάδα σωτήριες επισκέψεις,
πόνα και με που αβάφτιστος γυρνώ από μητέρα σε μητέρα,
η ώρα η καλή, domenica, στην ώρα της θα 'ρθεί,
σειρά κι οι πεθαμένοι βουβοί κεράκι περιμένουν
γι' αυτό η Κυριακή πάντα θα επανέρχεται.