Το έργο "Οι Ένοχοι" ("La mere coupable") του Μπωμαρσαί παρουσιάζει την οικογένεια Αλμαβίβα στο έλεος ενός οπορτουνιστή και μηχανορράφου της εποχής αμέσως μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Ο Μπεζάρς, σαν άλλος "Ταρτούφος", γνωρίζει τα μυστικά των μελών της οικογένειας και θυματοποιεί όλους τους "ενόχους" την ίδια στιγμή που τους χτυπάει αλύπητα στην ηθική τους πλευρά με σκοπό να καρπωθεί τα υπάρχοντά τους. Η εξέλιξη του έργου στηρίζεται σε χαρακτηριστικά στιγμιότυπα που προκαλούν άφθονο και αβίαστο γέλιο δια του οποίου ασκείται καυστική κριτική τόσο στην πολιτική όσο και στην οντολογική εκφορά των προσώπων της πλοκής. Με λίγα λόγια, το γέλιο αποδομεί το βαρύ κλίμα ενοχής "κλείνοντας το μάτι" στο σημερινό θεατή που βλέπει την παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση και την κρίνει. Τελικά όλοι είναι ένοχοι και όχι μόνο η μητέρα... Σε τελευταία ανάλυση, η "επανάσταση" τινάζεται στον αέρα από τους απανταχού και παντός είδους και καιρού τυχοδιώκτες και οπορτουνιστές. Άλλωστε έτσι δεν συμβαίνει πάντα; Και αν ο κόσμος νομίζει ότι αυτό είναι μυστικό, είναι επειδή εθελοτυφλεί και αυτό του αρέσει... Ένοχος; Μη ένοχος; Ιδού η απορία!