Οι αρχαίου Έλληνες πίστευαν σε δώδεκα θεούς. Η λατρεία του δωδεκάθεου ήταν η θρησκεία τους. Τους θεούς τους, τους τιμούσαν με γιορτές κατά τη διάρκεια του έτους.
Από τους θεούς αυτούς, οι οποίοι είχαν μάλιστα ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες, έξι ήταν άντρες και έξι γυναίκες. Έτσι, οι άντρες θεοί ήταν ο Δίας ή Ζευς, ο Ποσειδώνας, ο Απόλλων, ο Ερμής, ο Άρης και ο Ήφαιστος.
Απ' την άλλη, θεές ήταν η Ήρα, η Αθηνά, η Δήμητρα, η Άρτεμις, η Αφροδίτη και η Εστία.
Η κατοικία των δώδεκα θεών βρισκόταν στο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, στον Όλυμπο. Στην κορυφή του Ολύμπου, λοιπόν, υπήρχαν τα χρυσά τους παλάτια, κατασκευασμένα από τον Ήφαιστο, το θεό της φωτιάς και προστάτη της μεταλλουργίας. Από εκεί ψηλά, οι τρανοί θεοί παρακολουθούσαν τον κόσμο. Ο Δίας, που ήταν αρχηγός τους, βασιλιάς του ουρανού και πατέρας των θεών και των ανθρώπων, παντρεμένος με την Ήρα, έριχνε κάτω στη γη τ' αστροπελέκια και τους κεραυνούς του, όπλα που του χάριζαν απεριόριστη δύναμη και εξουσία. Σύμβολά του το σκήπτρο, ο αετός κι ο κεραυνός. Οι δώδεκα θεοί συχνά εγκατέλειπαν τα παλάτια τους και ταξίδευαν ως τα πέρατα της γης και του ουρανού, για να επέμβουν στα ανθρώπινα πράγματα. Ύστερα επέστρεφαν πάλι στον Όλυμπο.