ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ

Πώς αναπαριστά κανείς την ένοπλη βία; Με ποιους εκφραστικούς τρόπους και αισθητικά μέσα μπορεί να αποδοθεί λογοτεχνικά; Η παρούσα μελέτη καταπιάνεται με ελληνικά και ιταλικά πεζογραφικά κείμενα των τελευταίων δεκαετιών που επεξεργάστηκαν μυθοπλαστικά την ένοπλη βία στη σύγχρονη εκδοχή της, διερευνά τις μορφικές και θεματικές επιλογές των συγγραφέων, καθώς και τις διακριτές αφηγηματικές στρατηγικές που χρησιμοποίησαν για την αναπαράστασή της, και αναλύει το ιδεολογικό τους πρίσμα. Με κεντρικό θεωρητικό εργαλείο την έννοια της "μνήμης", και στηριζόμενοι σε μια διεπιστημονική και συγκριτολογική μεθοδολογική βάση, αντλούμε από τη λογοτεχνική και την κοινωνική θεωρία, την πολιτική φιλοσοφία και την ψυχανάλυση, και πραγματοποιούμε μια επισκόπηση του πανοράματος της ελληνικής και της ιταλικής λογοτεχνίας με θέμα την ένοπλη βία και μια αποτύπωση και εις βάθος ανάλυση των μορφολογικών χαρακτηριστικών και των ιδεολογικών παραμέτρων των αντίστοιχων έργων. Θεωρώντας τη λογοτεχνία ως διακριτή έκφανση της "πολιτισμικής μνήμης", και λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη το εκάστοτε πολιτισμικό και ιστορικό πλαίσιο αναφοράς της, η μελέτη παρέχει μια συγκριτική αποτίμηση των ελληνικών και ιταλικών μυθοπλαστικών κειμένων που συνδιαλέχθηκαν με την ένοπλη βία, επιτρέποντας την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων σχετικά με τη διαμόρφωση του πολιτικού ασυνείδητου των δύο χωρών.