ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Όπως ανέφερε ο Φρόιντ "ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε μια προσβολή αντί για πέτρα ήταν ο θεμελιωτής του πολιτισμού". Από εκείνη την αχλή της ανθρώπινης ιστορίας πολλοί πολιτισμοί άνθησαν και εξίσου πολλοί αποτελούν σήμερα μέρος του γνωστικού αντικειμένου της επιστήμης της ιστορίας. Όταν η Εκκλησία συνάντησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό αποδέχθηκε όσα στοιχεία του εναρμονίζονταν με τη διδασκαλία της, απέρριψε κριτικά όσα ήταν ασυμβίβαστα μ' αυτήν και μετάγγισε σ' αυτόν το πνεύμα της γονιμοποιώντας τον. Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσαμε να εκφράσουμε την άποψη ότι ανεξάρτητα από τις όποιες διαιρέσεις του ο Χριστιανισμός δημιούργησε ένα πολιτισμό με δυο κλάδους, τον Ορθόδοξο και τον Δυτικό.

Η ύπαρξη ενός χριστιανικού πολιτισμού προϋποθέτει την ύπαρξη ενός Χριστιανισμού, στον οποίο μπορεί κανείς να ανιχνεύσει το "ιερό" από το "βέβηλο", αντιδιαστέλλοντας την ορθοδοξία από την αίρεση. Το ρόλο αυτό έχει αναλάβει η Θεολογία. Η σημερινή θεολογική κρίση έχει οδηγήσει πολλούς να θεωρούν το χριστιανικό λόγο ως αποκλειστικά "ψυχοφέλιμο", που αναφέρεται σε πνευματικές εμπειρίες, σε θαύματα και σε εντυπωσιακά περιστατικά, τα οποία πολλές φορές οδηγούν σε μια περιθωριοποίηση της Θεολογίας. Πρόκειται για μια κρίση, η οποία φαίνεται ιδιαίτερα στη νεότερη ορθόδοξη θεολογία, η οποία στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό περιβάλλον θα πρέπει να ανακαλύψει, να κατανοήσει και να προβάλλει την παράδοσή της, καθώς προσέρχεται σ' έναν θρησκευτικό και ταυτόχρονα πολιτισμικό διάλογο με τους λοιπούς σύγχρονους πολιτισμούς.

Η ύπαρξη ενός χριστιανικού πολιτισμού προϋποθέτει την ύπαρξη ενός Χριστιανισμού, στον οποίο μπορεί κανείς να ανιχνεύσει το "ιερό" από το "βέβηλο", αντιδιαστέλλοντας την ορθοδοξία από την αίρεση. Το ρόλο αυτό έχει αναλάβει η θεολογία. Η σημερινή θεολογική κρίση έχει οδηγήσει πολλούς να θεωρούν το χριστιανικό λόγο ως αποκλειστικά "ψυχοφέλιμο", που αναφέρεται σε πνευματικές εμπειρίες, σε θαύματα και σε εντυπωσιακά περιστατικά, τα οποία πολλές φορές οδηγούν σε μια π