Οι πειραματισμοί σε ζώα και η εφαρμογή τους στη βιολογία εξελίχθηκαν με την πρόοδο των αιώνων από κοινού. Αρκεί να ανατρέξουμε στην ιστορία της βιολογικής επιστήμης και της ιατρικής, για να διαπιστώσουμε ότι κάθε μεγάλη ανακάλυψη άρχισε μετά από πειράματα που έγιναν σε ένα ζώο. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται το ζώο και ο επιδιωκόμενος σκοπός ποικίλλουν και εξελίσσονται, αλλά πάντα έχουν ως στόχο τον άνθρωπο. Κατά τη διάρκεια μιας μακράς περιόδου, από την αρχαιότητα μέχρι το 19ο αιώνα, το ζώο χρησιμοποιείται κυρίως ως μέσο για την απόκτηση γνώσεων της ανατομίας και της φυσιολογίας του ανθρώπου. Έγινε δηλαδή ένα παθητικό πρότυπο για να μελετηθεί η κατασκευή του και ο μηχανισμός του με την προοπτική να επεκταθούν οι γνώσεις και στον ανθρώπινο οργανισμό. Με την εμφάνιση της επιστήμης της μικροβιολογίας (τέλη του 19ου αιώνα) και αργότερα με την ανάπτυξη της ανοσοβιολογίας, την ανακάλυψη των ορμονών και των βιταμινών το πειραματόζωο αξιοποιείται και χρησιμοποιείται με την έννοια που έχει σήμερα. Το ζώο δεν είναι πλέον μόνον ένα πρότυπο, είναι ένας οργανισμός του οποίου μελετώνται οι αντιδράσεις από τις προκαλούμενες σκόπιμα επιδράσεις με διάφορους παράγοντες, όπως π.χ. η επίδραση εμβολιαζόμενων μικροβίων, τη χορήγηση χημικών ή βιολογικών ουσιών κ.ά. Γίνεται δηλαδή ο οργανισμός ένα ζωντανό εργαστήριο ανάλογο με το κλασικό εργαστήριο. (...) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)