ΠΕΡΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

Ο Δημήτριος είναι ένας προσγειωμένος τεχνογράφος, που η ενασχόλησή του με το αντικείμενο της διδασκαλίας του τον υποχρεώνει σε διαιρέσεις, κατατάξεις, διατυπώσεις, τον φέρνει στη γενίκευση του ορισμού και στην κατακύρωση του παραδείγματος. Έτσι, με νηφαλιότητα και επιστημοσύνη υπεύθυνου μελετητή και δασκάλου, μιλάει για τη διάρθρωση του λόγου στην τεχνική του κατόρθωση, και στη συνέχεια προσδιορίζει τους τέσσερις χαρακτήρες του (γραπτού) λόγου: το μεγαλοπρεπή, το γλαφυρό, τον ισχνό και το δεινό, αντιπαραθέτοντας σ’ αυτούς και τον κίβδηλο αντίστοιχο του καθενός. Με ορισμούς, παραδείγματα και πλήθος αναφορές στους κλασικούς συγγραφείς, επισημαίνει τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε χαρακτήρα (και του αντίστοιχου κίβδηλου) και προσδιορίζει στις επισημάνσεις του μ’ έναν έμμεσο τρόπο τον προσανατολισμό των συγγραφέων της εποχής του, αλλά και κάθε εποχής.