ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου επιχειρείται μια αποτύπωση ορισμένων παραμέτρων της ΠΕ που όπως φαίνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες αφορούν κομβικά σημεία της ταυτότητάς της. Εξιστορείται η ελληνική εκπαίδευση για να δοθεί το πλαίσιο στο οποίο έρχεται πρόσφατα η ΠΕ να πάρει θέση και συζητείται η σχέση της με την επιστημολογική αλλαγή στο πεδίο της παιδαγωγικής αλλά και της περιβαλλοντικής ηθικής κατά την περίοδο μετά τη Μεταπολίτευση.
Παρατίθεται μια σύνοψη των βασικών αρχών της βιωματικής εκπαίδευσης, συσχετίζεται η τελευταία με τη μέθοδο project και στη συνέχεια συζητούνται κάποια κομβικά ζητήματα που αφορούν τη σημερινή ταυτότητα της ΠΕ: η σχέση της με τις φυσικές και τις περιβαλλοντικές επιστήμες, το γνωστικό στοιχείο που φαίνεται να την μονοπωλεί και να την "καταπιέζει", η προσπάθεια εξισορρόπησης ανάμεσα στον πολιτικό και τον επιστημονικό χαρακτήρα της, το ελπιδοφόρο στοιχείο που (οφείλει να) την χαρακτηρίζει καθώς και οι προβληματισμοί αναφορικά με την όψη "υπέρ" του περιβάλλοντος.

Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται τα ελλείμματα που χαρακτηρίζουν το πεδίο της ΠΕ (ιδιαίτερα στην Ελλάδα) όπως αυτό της παιδαγωγικής επιμόρφωσης αλλά και η κυριαρχία του συμπεριφορισμού και προτείνονται άξονες προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης και της ριζοσπαστικοποίησής της: ο "απογαλακτισμός" από τις φυσικές και περιβαλλοντικές επιστήμες, η σύνδεσή της με τις βιωματικές μεθόδους, το ψάξιμο των προσωπικών θεωριών των εκπαιδευτικών, η σύζευξη του ερμηνευτικού επιστημολογικού Παραδείγματος με το Παράδειγμα της κριτικής παιδαγωγικής και εν τέλει η σύμφωνα με όλα τα προηγούμενα επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, σε μια διεπιστημονική «ύλη» που είναι αρκετά ευρύτερη αυτής που θεωρούσαμε μέχρι τώρα. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην καινούργια ευαισθησία που εισάγει η ΠΕ -ειδικότερα στην ενσυναίσθηση- συζητείται η σχετική επιστημολογική μετακίνηση που συνοδεύει την αλλαγή κοσμοειδώλου και τονίζεται το συγκρουσιακό δυναμικό που εμπερικλείεται εδώ. Τέλος, επιχειρείται μια αποτίμηση τ