ΠΡΑΓΜΑΤΩ(Ν) ΠΟΙΗΣΗ: ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΕΑ ΜΟΝΟΙ

ΧΘΕΣ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗ...

Χθες, ήταν Κυριακή.
Κι έκανα όπως όλοι.
Το ετοίμασα,
του έβαλα τα ζεστά του ρούχα.
Κι ύστερα το πήρα στο πάρκο
και κάθισα δίπλα στις μαμάδες.

Άνοιξα λίγο το φερμουάρ της δερμάτινης τσάντας
και χάιδεψα
το λείο, ιδρωμένο πρόσωπό του.
Το κρατούσα εκεί μέσα
και ντρεπόμουν
-σαν τέρας.

Κι ύστερα έκανα
το επαίσχυντο.
Το έβγαλα, το καημένο,
το αναιμικό, το κατακουρασμένο
και το χρησιμοποίησα.

Την 3,2 gigahertz ταχύτητα
και τα 160 του σκληρού,
και τα πλήκτρα
που επιμελώς φροντίζω με ειδικό καθαριστικό.

Καφέ,
Ζάχαρη,
Μακαρόνια
Και να μην ξεχάσω
Να του αγοράσω καινούρια μπαταρία.