Το διήγημα «Πρωτομαγιά» κινείται μεταξύ της πιεστικά επιβαλλόμενης έξωθεν πραγματικότητας και της εσωτερικής τάσης του πνευματικού ανθρώπου. Το μικρό διήγημα «Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα» αποτυπώνει με χαρίεντα τρόπο την προτίμηση του συγγραφέα για τη δημοτική γλώσσα. Το γλωσσικό ζήτημα το θεωρεί σπουδαιότερο κι από το οξύτατο επίσης τότε Ανατολικό ζήτημα, το συναπτόμενο με τη Μεγάλη Ιδέα του ελληνισμού.