Διότι είναι αναγκαία όσο ποτέ η ματιά μέσα μας και η εσωτερικώτερη αίσθησι του άλλου. Αυτό που λέμε και ενσυναίσθησι. Στην ενσυναίσθησι νοιώθω τα αισθήματα του άλλου εντός μου. Την ώρα που η κοινωνία πάει να γίνη συναλλαγή, να επικοινωνούν απλώς οι άνθρωποι αντί να έρχωνται σε πιο ουσιαστική επαφή μεταξύ τους, και οι σχέσεις γίνονται εξωτερικές, έχει σημασία να ξανασκεφθούμε τον Φρόυδ. Ο Φρόυδ διανύει στο έργο του την απόστασι από το ψυχαναλυτικό ντιβάνι στην συγκρότησι της κοινωνίας και μας καλεί να προσεγγίσουμε την τελευταία στον ορίζοντα των απαιτήσεων της ψυχικής ζωής, με γέφυρα από το ένα σημείο στο άλλο τον πολιτισμό.