ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Μια διαταραγμένη κοινωνία, όπως αναντίρρητα είναι η σύγχρονη, δεν δείχνει ανοχή σε διαταραγμένα παιδιά, κατά περίεργο τρόπο όμως δημιουργεί τις συνθήκες της υπερκινητικότητάς τους. Μια από τις συχνότερες νευροψυχιατρικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η υπερκινητικότητα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του κοινού και του τύπου. Την ίδια στιγμή η παιδοψυχιατρική κοινότητα εκφράζει διχογνωμίες όχι μόνο για τα χαρακτηριστικά και την αντιμετώπιση, αλλά ακόμα και για τον ορισμό της διαταραχής αυτής. Τα στοιχεία του προβλήματος και τις σύγχρονες απόψεις σχετικά με την πολυπαραγοντική του αιτιολογία, την εξέλιξη και τις πιθανές θεραπευτικές επιλογές, συγκεντρώνει το νέο βιβλίο "Ψυχική Αναστολή και Υπερκινητικότητα", που επιμελήθηκε η Ε. Λαζαράτου και κυκλοφορεί από τις Ιατρικές Εκδόσεις Βήτα. Πρόκειται για εισηγητικά κείμενα διακεκριμένων Ελλήνων και Ευρωπαίων παιδοψυχιάτρων, που συντάχθηκαν με αφορμή το Διεθνές Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ψυχοπαθολογίας Παιδιού και Εφήβου (ΑΕΡΕΑ), που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Αθήνα. Από το πλούσιο αυτό υλικό αναδεικνύεται η πολυπλοκότητα του προβλήματος, που δεν επιτρέπει τη γραμμική θεώρηση. Πραγματικά, ακόμα και στο ζήτημα του ορισμού της νοσολογικής αυτής οντότητας παρατηρούνται διαφωνίες, πολλαπλές αναθεωρήσεις και επαναπροσδιορισμοί. Οι ποικίλες προσεγγίσεις της υπερκινητικότητας αποτελούν το θέμα της πρώτης από τις τρεις ενότητες του βιβλίου. Στη δεύτερη αναλύεται το ζήτημα της αναστολής, που συνδέεται από ορισμένους συγγραφείς με το άγχος του αποχωρισμού και η σχέση της αναστολής με την υπερδραστηριότητα. Τέλος, η τρίτη ενότητα έχει ως θέμα την ψυχική ακινητοποίηση και τις διεξόδους της μέσα από σωματικές και ψυχικές εκφορτίσεις. Προσεγγίζοντας πολύπλευρα το αντικείμενο, στα κείμενα του βιβλίου ενυπάρχουν οι θέσεις των κλασικών της παιδικής ψυχανάλυσης (Anna Freud, Klein, Mahler), οι θεωρήσεις των σύγχρονων τάσεων (πολυπαραγοντικό μοντέλο), οι θεραπευτικές επιλογές (φαρμακευτική ή όχι), αλλά και χαρακτηριστικά παρα