Μια τέτοια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του νευρικού συστήματος - μια ανομοιόμορφη κατανομή της αυξημένης διεγέρσεως, αποτελεί την ψυχική πλευρά των συγκινήσεων.
Οι συγκινήσεις που είναι "ενεργητικές" ή "σθενικές" αντισταθμίζουν ωστόσο την ηυξημένη διέγερση με κινητική εκφόρτιση. Οι φωνές και τα πηδήματα από χαρά, ο αυξημένος μυϊκός τόνος σε περίπτωση θυμού, οι θυμωμένες λέξεις και οι εκδικητικές πράξεις, όλα αυτά επιτρέπουν στη διέγερση να εκρεύσει σε κινήσεις. Ο πνευματικός πόνος την εκφορτίζει σε δύσκολη αναπνοή και σε μια πράξη εκκρίσεως: λυγμούς και δάκρυα. Είναι θέμα καθημερινής εμπειρίας πως αυτές οι αντιδράσεις μειώνουν τη διέγερση και την ανακουφίζουν.
Η κοινή γλώσσα το εκφράζει με φράσεις όπως "έμπηξε τα κλάματα", "άχνιζε" κλπ. Αυτό που ξεφορτωνόμαστε δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αυξημένη εγκεφαλική διέγερση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)