ΣΑΡΑΓΙΕΒΟ ΞΑΝΑ

Η «φύση» της ψυχής είναι ανεπίδεκτη αναπαραστάσεων, μη αναγώγιμη, μη επικοινωνήσιμη, μη μορφοποιήσιμη, αλλά μορφοποιούσα (non fοrmata sed format). Είναι δυνατές οι απεικονίσεις της ψυχής εντός της γλώσσας ή σε φιγούρες, α γάλματα, ομοιώματα; Ποιος, και πώς... μπορεί να δώσει εξηγήσεις για ένα «μη αναγώγιμο βάθος» αισθητότητας...; Μόνον το «άφατο» είναι επιδεκτικό στο λόγο... το «αόρατο», στο βλέμμα... το «ακίνητο» στο κινούμενο, ορχούμενο Σώμα!
Η Νόρα Λέφα επιθυμεί «διακαώς», και κάθε σφοδρή επιθυμία δηλώνει μια έλλειψη... που θέλει πλήρωση, ικανοποίηση! Τα 8 πρότζεκτ που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο (μυστικός αριθμός της Δημιουργίας) αποτελούν οκτώ «τραυματικά ελεγεία» της πολύπαθης γενέθλιας πόλης της πληγωμένης Νόρας. Όμως οι βαθιές πληγές μένουν πάντα ανοιχτές... αν κλείσουν οι πληγές, αν επουλωθούν, πάει να πει ότι ήταν επιδερμικές... ανώδυνες.
Εν τέλει είναι αδύνατον να κατανοήσουμε τις ενορμήσεις, παρότι βιώνουμε τα αποτελέσματά τους. Η τέχνη σηκώνει «ψηλά τα χέρια» και οι Σεβνταλήδες χορεύουν...
Στην υγειά μας λοιπόν... να πεθάνει ο χάρος!