Στου Πικιώνη καλντερίμι,
Χρυσομάλλικο αγρίμι,
Μες σε στέρνα κολυμπά.
Μπρος στο δίστρατο διαβάτης,
Δυο φυγών του ζευγολάτης,
Κοντοστέκει… και γελά!
«Ποια χαρά σε λούζει, φως μού,
Που να σε φιλούσ’ ο νιος μου
Και να παίζατε γυμνά»
«Ξένε, έχω και για σένα,
Που ‘χεις χρόνια καμωμένα
Περιουσία βασιλιά…
Χτες το βράδυ στο ξωκλήσσι,
Σαν κερήθρα σε μελίσσι,
Στριμωχτήκανε πολλοί