ΣΓΑΝΑΡΕΛΟΣ Ή Ο ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΚΕΡΑΤΑΣ

Στον "Σγαναρέλο ή κατά φαντασίαν κερατά" εμφανίζεται ο δειλός και γελοίος σύζυγος που θεωρεί ότι απατήθηκε. Ταυτόχρονα, όμως, μέσα από τον υπέροχο μονόλογό του περί απιστίας, εκδηλώνεται και το θυμοσοφικό στοιχείο του χαραχτήρα του.
Το έργο ανήκει στις χαριτωμένες «κωμωδίες δράσης» (comedies d' intrigue) και είναι γραμμένο στον καλλιεργημένο αλεξανδρινό στίχο του 17ου αιώνα. Πρόκειται για ένα έξοχο μονόπρακτο στο οποίο είναι ευδιάκριτα τα φαρσικά χαραχτηριστικά της ιταλικής κωμωδίας. Η επίδραση της Commedia dell' arte είναι καταφανής, γι' αυτό και η κωμωδία αυτή κατατάσσεται κυρίως στην κατηγορία της φάρσας. Είναι, εξάλλου, διαπιστωμένη η ενσωμάτωση της καλύτερης λαϊκής παράδοσης στα έργα του κορυφαίου συγγραφέα. Κι ενώ το εν λόγω έργο είναι σχεδόν άγνωστο στο ελληνικό κοινό και στερημένο από τα φώτα της σκηνής, μας προξενεί, ωστόσο, ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι βρίσκεται ανάμεσα στα δύο πρώτα μολιερικά έργα που μεταφράστηκαν στα ελληνικά το 1741, χωρίς τότε να εκδοθούν, υπό τον τίτλο "Ο κατά φαντασίαν κερατοφόρος" (μαζί με τον "L' etourdi", που αποδόθηκε ως "Η κωμωδία του αναίσθητου ή Ο ασυλλόγιστος"). (Γ.Β., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)