SHOPPING FOR LOVE

Έχοντας ανοίξει εδώ και καιρό, από την εποχή της πρώτης συγγραφής και έκδοσης του βιβλίου μου με τίτλο η Χημεία του Έρωτα, ένα διάλογο με διάφορους ειδικούς από τους κλάδους της νευροβιολογίας, της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας και της πολιτικής φιλοσοφίας, θέλησα να μάθω για τους διάφορους τρόπους που τα ανθρώπινα όντα έχουν ερωτευτεί μέχρι τώρα στον κόσμο και φυσικά για τον τρόπο που στην εποχή του διαδικτύου, της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης οι άνθρωποι σκέφτονται τον έρωτα, μιλάνε για την αγάπη, αν σκέφτονται τον γάμο, αν μιλάνε και αποφασίζουν για αυτόν.

Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η αλλαγή στον τρόπο του ερωτεύομαι στην εποχή μας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στις ανθρώπινες σεξουαλικές συνήθειες στην ιστορία, δεύτερη μετά την καθιέρωση του γάμου.

Τα ερωτήματα ήταν πολλά και καταιγιστικά, μεταξύ αυτών: Πώς σκέφτονται οι άνθρωποι την σεξουαλικότητα στη διάρκεια της ιστορίας; Ποια η αλληλεπίδραση της ρομαντικής αγάπης με τις έννοιες της κυριαρχίας, της πρωτοβουλίας, της υποταγής, της εξάρτησης και της συζυγικής σχέσης; Πώς καθορίζει η οικονομική τάξη που βασίζεται στη λατρεία της κατανάλωσης τις επιθυμίες και τις ιδέες μας, την επιλογή του ερωτικού παρτενέρ; Πώς η χημεία ενορχηστρώνει το πάθος, τον έρωτα, την αγάπη; Συμβαίνει έρωτας με την πρώτη ματιά; Τι προβλέπεται για την ψηφιακή απτική ερωτική επαφή; Τα ρομπότ μπορούν βιώνουν συναισθήματα ; Μπορεί ο άνθρωπος να ερωτευτεί το σεξ ρομπότ του; Τι επιδιώκει ο καπιταλισμός των εταιρειών παραγωγής των sexbots; Τι είδους χειραφέτηση και πολιτική δυνατότητα υπάρχει στη ρηματική για την αγάπη;

Στο διάλογο αυτό κάλεσα κλασικούς μαρξιστές όπως τον Karl Marx, την Alexantra Kollontai, μεταγενέστερους όπως τους Erich Fromm, Herbert Markouse, Gilman-Opalsky, Alain Badiou, Eva Illouz, Nancy Fraser, Simone de Beauvoir, Shulamit Firestone. Ακόμα στις συζητήσεις συμπεριέλαβα τους Michel Foucault, Antonio Negri και Michael Hardt, την Donna Haraway, Chloé Locatelli τους John Danaher και Julian Savulesku, Earp,