(...) Γενικότερα, στα ποιήματα και τα σχεδιάσματα της συλλογής αυτής, όπως τη γνωρίζουμε από τις εκδόσεις των Θ. Σπεράντσα και Γ. Βαλέτα, ανακαλύπτει κανείς την έντονη παρουσία δύο σημαντικών χαρακτηριστικών της ποίησης του Γρυπάρη: της ψυχρής πλαστικότητας από τη μια και της έκφρασης έντονων παθών από την άλλη. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεταγενέστερη επεξεργασία και αξιοποίηση πολλών θεμάτων, μοτίβων, εικόνων και λεξικολογικών επιτευγμάτων των Δειλινών. Η αποτυχία των Δειλινών στον Φιλαδέλφειο διαγωνισμό δεν ήταν πλήρης: "Των Δειλινών ο ποιητής δεν φαίνεται στερούμενος ποιητικού ταλάντου, μαρτυρεί δε πολλαχού και αισθήματος τρυφερότητα και φαντασίαν ευπετή". Ο ίδιος ο Γρυπάρης εκτιμά ως εξής την κρίση αυτή: "Η μαλλιαρή μου γλώσσα κατακεραυνοβολήθηκε από τους κριτάς του διαγωνισμού. Ωστόσο όμως ο εισηγητής Άγγελος Βλάχος έκτινε τα ποιήματά μου ευμενώς". (...) (Από την εισαγωγή της έκδοσης)