ΣΤΑΘΜΟΙ

Το κτίριο του σταθμού υπήρξε ένα γνήσιο προϊόν της πρώτης περιόδου των βιομηχανικών χρόνων, όπου κυριαρχούσε ο εξορθολογισμός των μέσων και η αμεσότητα των αποτελεσμάτων. Με αυτές τις αξίες μπορούμε λοιπόν να εξηγήσουμε και τα κλασικά χαρακτηριστικά των σιδηροδρομικών κτιρίων όπως εξάλλου και όλων των βιομηχανικών κτιρίων της εποχής. Η κατασκευαστική διάρθρωση των σιδηροδρομικών οικοδομών στηρίζεται στους κανόνες της αρχέτυπης γεωμετρίας των απλών σχημάτων: το τετράγωνο, ο κύκλος, το τρίγωνο. Οι όγκοι είναι απλοί και έχουν δοκιμαστεί σε διαφορετικές εφαρμογές και χρήσεις. Οι εξωτερικές επιφάνειες σχεδιάζονται με την ίδια απλότητα και σαφήνεια, έτσι ώστε το δίκτυο των σιδηροδρόμων να φαίνεται αυτό που είναι, δηλαδή αυτονόητο σαν κάθε αλήθεια. Η τυπολογική αναλογία και οι μορφολογικές μεταγραφές ανασύρονται από τη δοκιμασμένη πείρα της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Ανεξάρτητα από τη φύση του σταθμού - σταθμοί διέλευσης ή κεφαλής - , κάθε σταθμός συγκροτείται από ένα κεντρικό κλίτος διπλού ύψους και διπλής όψης, και δύο ή περισσότερα παράπλευρα, ισότιμα μεταξύ τους, τμήματα που στεγάζουν διοικητικές χρήσεις και αποθηκευτικούς χώρους. Η φύση της χρήσης καθιστά υποχρεωτική την εν σειρά τοποθέτηση του κτιριακού συγκροτήματος ανεξάρτητα από την διεύθυνση των μεγεθών - παράλληλα ή κάθετα προς τις γραμμές του τραίνου. Χριστόφορος Σακελλαρόπουλος (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)