...O Γιώργος Δελαπόλλας κρατά ίσες αποστάσεις από τα δύο ισχυρά ρεύματα του σύγχρονου ελληνικού θυμικού: την άκρατη εξιδανίκευση και τον άλογο ενθουσιασμό από τη μία, την κατηφή μοιρολατρία και τον θλιμένο ρομαντισμό από την άλλη. Η αναπαράσταση του φυσικού και ψυχολογικού χώρου που επιτυγχάνει αντιδιαστέλλεται εμφατικά στις εισαγόμενες τοπιογραφικές ιδεοληψίες που σαγήνευσαν όψιμα την Ελλάδα του 20ού αιώνα: τη γραφικότητα και τον κλασικίσμο. Με εργαλεία πολύτιμα την ελεύθερη δημιουργική φαντασία, την προσεκτική κοινωνική παρατήρηση και την εύστοχη κριτική αμφισβήτηση καταδύεται στα βαθιά νερά του ελληνικού δημοσίου βίου να αλιεύσει τους φωτογραφικούς του καρπούς...