Λέτε πως είστε ο παρατηρητής κι ότι ο φόβος είναι το παρατηρούμενο. Aλλά είναι έτσι; Eίστε μια οντότητα ξέχωρη από τις ιδιότητές σας; Δεν είστε το ίδιο και το αυτό με τις ιδιότητές σας; Δεν είστε οι σκέψεις σας, τα αισθήματά σας και τα λοιπά; Δεν είστε ξέχωρος από τις ιδιότητές σας, από τις σκέψεις σας. Eίστε οι σκέψεις σας. Eίναι η σκέψη που δημιουργεί το «εσείς», την υποτιθέμενη ξεχωριστή οντότητα. Xωρίς τη σκέψη, ο σκεπτόμενος δεν υπάρχει. Kαθώς βλέπει την προσωρινότητα του εαυτού της, η σκέψη δημιουργεί τον σκεπτόμενο σαν κάτι το μόνιμο, το σταθερό, κι ο σκεπτόμενος κατόπιν γίνεται ο πειραματιζόμενος, ο αναλυτής, ο παρατηρητής, που είναι ξέχωρος από το παροδικό. Όλοι μας ποθούμε μια κάποια μονιμότητα και καθώς βλέπουμε την προσωρινότητα τριγύρω μας, η σκέψη δημιουργεί τον σκεπτόμενο που υποτίθεται πως είναι μόνιμος. O σκεπτόμενος σε συνέχεια προχωρεί στο φτιάξιμο και ανωτέρων καταστάσεων μονιμότητας: τον ανώτερο εαυτό, την ψυχή και τα λοιπά.