Καυσόξυλα, κρασί και κριτική
Το βιβλίο περιέχει δύο από τα θεμελιακά άρθρα του K. Marx της περιόδου 1842-1843: Τις κλασσικές-πλέον- «Συζητήσεις για το νόμο περί υλοκλοπής» καθώς και τις αναλύσεις του «για τους αμπελουργούς του Μοζέλα» (μεταφράζεται και δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα ελληνικά).
Τα περισσότερα άρθρα που συντάσσει ο νεόκοπος δημοσιογράφος Κ. Μαρξ για την Εφημερίδα του Ρήνου, την αρχισυνταξία της οποίας θα αναλάβει στις 15.10.1842, αφορούν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί με την ευρύτερη έννοια, πολιτική κριτική, αναπτύσσοντας μια σειρά ιδιαίτερα κριτικών αντιλήψεων απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.
Το διάστημα Οκτώβριος-Νοέμβριος 1842 ο Marx θα δημοσιεύσει σε πέντε συνέχειες μια κριτική ανάλυση των συζητήσεων του Περιφερειακού Κοινοβουλίου της Ρηνανίας αναφορικά με την προτεινόμενη έγκριση ενός νόμου που σχετίζεται με την ιδιοκτησιακή ρύθμιση της δασικής ξυλείας. Οι νέες μορφές εκμετάλλευσης της ξυλείας αρθρώνονταν μέσα από ένα νέο πλαίσιο αστικών ιδιοκτησιακών ρυθμίσεων, αναφορικά με την κυριότητα των δρυμών και το δικαίωμα αποκομιδής ξυλείας καθώς και της λοιπής εκμετάλλευσης του δάσους (δικαίωμα θήρας κ.λπ.). Το δε νέο αυτό πλαίσιο διασταυρωνόταν με τις παραδοσιακές χρήσεις της δασικής ξυλείας (καυσόξυλα για την επιβίωση του φτωχού πληθυσμού), όπως αυτές προέρχονταν από το μεσαίωνα και ασκούνταν, με αυτονόητο τρόπο, από τον πληθυσμό της υπαίθρου μέχρι και την εν λόγω περίοδο.
Η ενασχόληση του Marx με την χειμαζόμενη ύπαιθρο της Ρηνανίας επρόκειτο να συνεχιστεί τους αμέσως επόμενους μήνες, αυτή τη φορά εστιάζοντας ουσιαστικά στον ίδιο τόπο, αλλά στο ζήτημα της αμπελουργίας.
Τα άρθρα για τους αμπελουργούς του Μοζέλα έδωσαν την ευκαιρία στον Marx να σχολιάσει εκ νέου το ζήτημα της πολιτικής δημοσιότητας, αυτή τη φορά αναφορικά με την ικανότητα (και την πρόθεση) του κράτους να εισακούει κοινωνικά μηνύματα και διαμαρτυρίες και να αποτιμά κοινωνικές καταστάσεις.