ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΑΝΝΟΥΛΑΣ

Να με κι εγώ! Καλημέρα σας!
Γεννήθηκα Πρωτοχρονιά. Μ’ έφτιαξαν με τα χεράκια τους τα παιδιά της γειτονιάς.
Τι γέλια… τι χαρές… τι αγάπη… τι παιχνίδι γύρω μου…
Κι ύστερα, όποιος περαστικός με έβλεπε, μου χαμογελούσε και το χαμόγελό του έφτανε κι ακουμπούσε την παγωμένη μου καρδιά… Κι ένιωθα μια γλύκα…
Ξέρω πως δεν θα ζήσω πολύ, μόλις βγει ο ήλιος, θα λιώσω λίγο λίγο. Όμως ξέρω πως στη σύντομη ζωή μου έδωσα και πήρα χαρά, έδωσα και πήρα αγάπη.
Μήπως αυτό δεν εύχονται οι άνθρωποι αυτές τις μέρες…
Μήπως αυτό δεν είναι το νόημα των Χριστουγέννων…
Μήπως αυτό δεν είναι το νόημα της ζωής…