ΤΑ ΝΕΓΡΙΚΑ ΜΠΛΟΥΖ ΚΑΙ ΟΙ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Από τις πιο εμπεριστατωμένες περιηγήσεις στον κόσμο του Αμερικάνικου Νότου. Ο αναγνώστης κερδίζει σε τόσες πληροφορίες που τον βοηθούν να συμπληρώσει τις ψηφίδες στο ποιητικό μωσαϊκό τού "Λεωφορείου ο Πόθος". Ρατσισμός, βία, ναρκωτικά κι εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα χαρμολύπης που μετουσιώνεται φιλειρηνικά σε τέχνη υψηλή, μουσική, απογειωμένη. Και δεν χρειάζονταν οι μεγάλοι αυτοί καλλιτέχνες παραισθησιογόνα ή τη βοήθεια της χημείας για να βγάλουν από μέσα τους την αρχετυπική ανθρώπινη κραυγή που εκλιπαρεί για ευτυχία, όταν οι κοινωνικές και οικονομικές καταιγίδες απομάκρυναν τους αγαπημένους και ξερίζωναν τις καρδιές που είχαν πλέξει πάνω στο κορμί ενός άλλου καταπιεσμένου ανθρωπίνου όντος. Αυτός ο βαθύς ουμανιστικός χαρακτήρας της γραφής του φωτισμένου πνεύματος που φέρει το δυσπρόφερτο όνομα Σχορετσανίτης είναι και ο βασικός πόλος έλξης μιας αφήγησης που σε μεγάλο βαθμό καταδύεται και αναδύεται με τη χάρη πρωταθλητή κολύμβησης σε ένα ακόμη πονεμένο Συλλογικό Ασυνείδητο, όπως δείχνουν οι πρόσφατες αντιρατσιστικές ταραχές στην πατρίδα της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αδελφοσύνης όλων και της Δικαιοσύνης. Φαίνεται όμως πως η Ισονομία είναι ένα από τα desiderata του Διαφωτισμού που δεν έχει επιτευχθεί πλήρως παντού. Η ανθρώπινη φύση δεν εξελίσσεται τόσο γρήγορα και δεν ακολουθεί τις αγαθές προθέσεις των φωτισμένων νομοθετών. Η Αμερική, ιδανικός χώρος φυγής κάθε κυνηγημένου, ιδανικός χώρος αναζήτησης ασύλου και εργασίας για κάθε διωκόμενο, φαίνεται ότι έναν αιώνα μετά από την άνθηση των μπλουζ χωρίζεται ακόμα σε πλούσιο ανεκτικό Βορρά και καταπιεσμένο Νότο, ενώ ο αμερικάνικος Εμφύλιος δεν έχει σβήσει, ως φαίνεται, από την Συλλογική Μνήμη. Εύχομαι όλα αυτά να τελειώσουν σύντομα και με τον καλύτερο τρόπο, για το ανώτερο καλό όλων και να ξαναγυρίσουμε στην απόλαυση αυτής της θείας μουσικής αρμονίας που οι καταπιεσμένοι του αμερικάνικου Νότου (ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, θρησκείας, προσωπικών επιλογών και πεποιθήσεων) επέτυχαν κάτι