ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΖΑΜΠΡΙΣΚΙ ΠΟΙΝΤ

Το πρόβλημα του πολλαπλασιασμού

Έβλεπα το κεφάλι του να κατρακυλάει.
Είχε ήλιο.
(Είναι ηλιόλουστες οι μέρες
που γεννιούνται οι δολοφόνοι.)
Ύστερα είδα το κεφάλι της,
ύστερα είδα πάλι το κεφάλι του,
και ξανά το κεφάλι της.
Ύστερα είδα τα κεφάλια τους πολλαπλασιασμένα.
Πιο ύστερα έχασα το λογαριασμό.
Σαν να βλέπεις πολλαπλασιασμένο
ένα Ζαμπρίσκι Πόιντ τεράστιο.
Ίτε παίδες, παιδιά του Ζαμπρίσκι Πόιντ, ψιθύρισα,
κι έτσι όπως ήμουν, με τα ρούχα της δουλειάς,
βγήκα έξω, στα μολυσμένα χρόνια,
και μέχρι τώρα δεν έχω δει
τίποτα πιο ολόκληρο από τα κεφάλια τους
να κατρακυλάνε βροντώντας
στον ύπνο και στον ξύπνο μου.